اما بین پذیرش این اصل و
اجرای معقول آن جوامع مکانیزم های خود اصلاح کننده هستند. وقتی که
مطبوعات بیش از حد پیش می رود و به سرعت محدودیت ها را برای خود کشف می کند. مطبوعات همه جا
محدودیت های متناسب با محیط اجتماعی خود را اتخاذ می کند. نه آمریکایی
به عنوان مثال، روزنامه هنگام ارجاع به آن کلمه "n" را چاپ می کند
سیاهپوستان آمریکایی - نه به این دلیل که دولت اجازه نمی دهد، بلکه به این دلیل
ویراستاران آگاه هستند که چه کاری شایسته و از نظر اجتماعی قابل قبول است.
ویراستاران آسیایی می‌توانند همان قضاوت‌هایی را داشته باشند که در طی آن نشان دادند
قسمت کارتون دانمارکی رها کردن دولت ها برای تصمیم گیری در مورد چیست
منطقی و مسئول جایگزین قضاوت مقامات می شود
قضاوت رسانه ها، و بنابراین خطراتی که ممکن است خود آزادی مطبوعات باشد
به خطر افتاده است.
ما در سال‌های گذشته شاهد چند تحول نگران‌کننده بوده‌ایم
برخی از این سوالات را در کانون توجه قرار داد. دستگیری در سال 2007 یک
کاریکاتوریست در بنگلادش و تعلیق انتشار پیشرو
هفته نامه بنگالی، پراتوم الو- بر روی یک کارتون که به دنبال طنز نیست
پیامبر اما رسم اجتماعی نامگذاری همه به نام پیامبر- یک
مثال ناراحت کننده از این اگر محدودیت‌هایی انتظار می‌رود، خوب است. اما اگر این بدان معنی است
دادن مجوز رایگان به نابردبارترین عناصر جامعه برای سانسور عقاید
که به خودی خود کفرآمیز نیستند، پس همه ما در مشکل هستیم. به عنوان یک جنوبی
من خودم آسیایی، این دیدگاه را که جوامع آسیایی نیستند درک می کنم و به آن احترام می گذارم
اروپایی‌ها، و هر استاندارد قابل اجرا در اروپا نمی‌تواند باشد
به صورت عمده به آسیای جنوبی پیوند زده شد. اما اکثر مردم جنوب آسیا قادر به انجام این کار هستند
درک یک شوخی با روحیه ای که در نظر گرفته شده است. اجازه ندهیم قدرت بگیریم
بی طنز، زیرا دستور کار آنها ارتباط چندانی با جامعه آنچنان که وجود دارد ندارد، اما
همه چیز مربوط به جامعه ای است که آنها می خواهند ایجاد کنند، جامعه ای که در آن مردم
اقناع سیاسی آنها پیروز خواهد شد.
امروز کمتر کسی می تواند با این بیانیه که اطلاعات و آزادی است استدلال کند
با هم برو با وجود استثناء چین، انقلاب اطلاعاتی امروز
بدون افزایش دموکراسی سیاسی تا حد زیادی قابل تصور نیست - و بالعکس.
در حال حاضر، انتشار اطلاعات تأثیر مستقیمی بر میزان آن داشته است
پاسخگویی و شفافیت دولت ها در سراسر جهان - از جمله، به عنوان
ما در زلزله اخیر چین دیده ایم.
در عین حال باید اعتراف کنم که دولت ها تنها خطر نیستند
آزادی مطبوعات. در بسیاری از کشورها تمرکز رسانه و مالکیت رسانه توسط
کنگلومراهای بزرگ چالش ظریف دیگری را برای یک شرکت قوی و مستقل ارائه می دهد
فشار داده و نقش آن را به عنوان یک «چک و تعادل» سیاسی و اقتصادی به خطر می اندازد
قدرت. دموکراتیک کردن دسترسی به اطلاعات نه تنها می تواند به عنوان یک کنترل عمل کند
دولت ها، بلکه بر بارون های مطبوعاتی و بزرگان رسانه ای، و به همین دلیل است
موضوع دموکراتیک کردن اطلاعات امروز بسیار حیاتی است.
و اگر به مسئله بزرگتر آزادی بیان نگاه کنیم، فراتر از آن برویم
رسانه ها به آثار هنری و ادبی فردی، جوامع جنوب آسیا
خود می توانند بخشی از مشکل باشند. شواهد نیمه اول را در نظر بگیرید
سال 2008: سلمان رشدی که کتاب‌هایش قبلاً در پاکستان ممنوع شده است
بنگلادش، توسط اعتراضات به حضور او که توسط او سازماندهی شده بود، از بمبئی رانده شد
هولیگان های حزب سمجوادی و گروه های مسلمان افراطی.