مهندسان گوگل همچنین یک برنامه نرم افزاری توسعه دادند که افراد را قادر می سازد
از لیست اسامی که بر روی دیوار پناهگاه های پناهندگان یا آوارگان نصب شده است عکس بگیرید و آنها را در برنامه ای به نام Person Finder اسکن کنید و بدین ترتیب وارد شوید.
نام هزاران نفر از بازماندگان در یک پایگاه داده قابل جستجو. شخص یاب نیز
شامل نام هایی است که زمانی در بسیاری از پایگاه های داده افراد گمشده دیگر پراکنده شده بودند. یوتیوب که متعلق به گوگل است، ویدئوی خود را ایجاد کرد
فرد یاب در عرض یک ساعت پس از زلزله ژاپن، بحران گوگل
تیم واکنش - که پس از فاجعه در هائیتی راه اندازی شد - یک «شخص» را پست کرده بود
جیمی یود می‌گوید وب‌سایت Finder که به سرعت رشد کرد و شامل 450000 رکورد شد.
از گوگل "اگر به دنبال کسی هستید، می توانید پست کنید، "هی، پسر عموی من است
معلم در سندای، ما به دنبال او هستیم. شخص دیگری پست خواهد کرد، "من دیدم".
او در یک پناهگاه؛ او خوب است'. همانطور که فوگیت می‌گوید، «باید نگاه کردن به آن را متوقف کنیم
عمومی به عنوان یک مسئولیت و شروع به نگاه کردن به آنها به عنوان یک منبع کنید
او می‌گوید که رسانه‌ای که با دیگر ابزارهای واکنش اضطراری متفاوت است، همین است
"به یک مکالمه دو طرفه در منطقه تاثیر اجازه می دهد تا بتوانیم افراد را به هم مرتبط کنیم."
با اطلاعات، منابع و ایده‌ها. تلاش های مشابهی در کشمیر انجام شد
سیل در سال 2014
یک گوگل می گوید مردم بیش از هر زمان دیگری به ویدیوهای تلفن همراه دسترسی دارند
سخنگوی اکنون حدود 700 میلیون نفر در روز ویدیوهای خود را تماشا می کنند
تلفن های همراه، ده برابر تعداد همین دو سال پیش. بنابراین رسانه های اجتماعی هستند
در تمام بحران ها و بلایای بین المللی آینده اجتناب ناپذیر خواهد بود. روی هر
در روز، مردم 200 میلیون پیام توییتری ارسال می کنند که نزدیک به یک میلیارد و
هر هفته نصف توییت دو راه برای بررسی این موضوع وجود دارد: این است
نشانه ای از اضافه بار اطلاعات است، یا اینکه نشان دهنده مخاطبان زیادی است
مولدهای اطلاعات و مصرف کنندگانی که افراد در موقعیت های عمومی هستند
مسئولیت نادیده گرفتن آنها به خطر می افتد. همدردی های خودم خیلی نسبت به
دیدگاه دوم
رسانه ها آگاهی ما را از رویدادها شکل می دهند و با این کار گاهی اوقات
خود رویدادها را شکل می دهد. رویدادهایی که رسانه ها نادیده می گیرند به سختی به دست می آیند
کشش در دنیای مدرن؛ رویدادهایی که رسانه ها روی آنها تمرکز می کنند، از سوی دیگر
دست، حتی برای دولت های قدرتمند نادیده گرفتن آن غیرممکن می شود.
ما می دانیم که در همسایگی هند، در مبارزه با تروریسم، برخی
کشورها اقداماتی را وضع کرده اند یا در حال بررسی هستند که آزادی مطبوعات را محدود می کند.
اما در مبارزه با تروریسم نمی توان پیروز شد مگر اینکه به رسانه ها اجازه داده شود
نقش مهم خود را در اطلاع رسانی به شهروندان و ایفای نقش به عنوان یک نگهبان ایفا می کنند.
من درک می کنم که برخی از جنوب آسیا احساس می کنند که در فرهنگ ما،
آزادی با مسئولیت هایی همراه است، و آن آزادی بی قید و شرط مطبوعات
خطرات نابسامانی اجتماعی و سیاسی را به همراه دارد که نمی توان آنها را مجاز دانست. این
نمونه ای از کاریکاتورهای دانمارکی پیامبر اسلام اغلب ذکر شده است. تعداد کمی
دولت های آسیایی خوشحال می شوند که اجازه انتشار مطالب را بدهند
تحقیر آمیز به عنوان توهین و تحریک بخش بزرگی از مردم.
به همین ترتیب، آزادی شما برای حرکت دادن مشتتان درست در فاصله کمی از صورت من متوقف می شود. چنین
محدودیت ها آشکار است و هیچ مدافع منطقی آزادی مطبوعات این کار را نمی کند
به دنبال آزادی مطلق برای رسانه ها، بدون محدودیت در رفاه
جامعه ای که در آن شکوفا می شود.